Een van de definities van inburgeren in de Nederlandse encyclopedie is: ‘De manier waarop mensen zich aanpassen aan en in een nieuwe omgeving’. Dat kan op een aantal manieren, je maakt vrienden op school of je sluit je aan bij een sportclub. Dan was vroeger vaak de voetbalclub de uitgelezen manier. Toch deed Sjoerd Delsink dat niet, hij zette in 1991 een niet alledaagse stap en liep binnen bij Schietvereniging De Treffers. Alhoewel…..als je de aanbeveling van de vereniging beluistert ‘Schietsport is een sport voor iedereen…. ook in Randwijk’, dan is Delsinks entree ook weer niet zo heel vreemd. Na de eerste schoten was de directeur/eigenaar van Delsink Auto’s BV in Renkum verkocht. Inmiddels, vele voltreffers later, is de passie er nog steeds en is hij in afwachting van zijn ‘neusje van de zalm’.
Delsink (44) bleek al snel over het nodige talent te beschikken. Hij ging deelnemen aan wedstrijden en speelt in zijn klasse ‘Klein Kaliber Geweer’ inmiddels in de Nationale top. Maar die progressie kwam hem niet aanwaaien. Hierin nam hij ook zelf initiatieven. ,,Ik wilde nog beter worden en ging op zoek naar een trainer die mij hierbij kon en wilde helpen. Die vond ik in Willy Hillen, Willy was een internationale topschutter die als deelnemer en als coach aan maar liefst vijf Olympische Spelen deelnam. Hij veroverde Europese en wereldtitels en heeft meer dan 40 jaar ervaring. Door hem ben ik ook in Barneveld terechtgekomen. Daar liggen prachtige 50-meter banen, waar ik veel en goed kan trainen en ook wedstrijden heb geschoten. Sinds die tijd ben ik met sprongen vooruitgegaan en schiet nu al enige jaren mee in de top van Nederland.”
Snelle schutter
Een Nederlandse topper hoort dan toch ook in het Nationale team? Een logische conclusie voor een buitenstaander, maar Delsink legt uit dat het wat anders ligt. ,,Ik lift wel mee op de Nationale ploeg. Zij trainen op de banen waar wij ook vaak schieten, we leren van elkaar, maar ook wordt gezien als je goed bezig bent. Dat heeft mij toch al een paar uitnodigingen voor kwalificatie wedstrijden opgeleverd. Toch zal ik geen echte international worden. Daarvoor moet je meerdere disciplines en houdingen kunnen schieten. Ik schiet alleen liggend en ben ook al een beetje te oud. Maar niet te oud om te leren.”
Ook investeert Delsink nog steeds in zichzelf, getuige ‘zijn’ wapen waar hij mee schiet en straks denkt nog beter mee te gaan schieten. ,,Ik ben altijd op zoek naar perfectie en schiet 30 tot 40 wedstrijden per jaar. Lang heb ik dat gedaan met Anschutz-wapens, maar inmiddels heb ik een nieuw Zwitsers wapen besteld. Het is ‘het neusje van de zalm’, een Grünig Elmiger Racer. Ik ben een zogenaamde snelle schutter. Dat is ook wel eens mijn valkuil, moet ik wat meer rust nemen voordat ik de trekker overhaal, maar ik voel mij er goed bij. Een-twee keer goed ademhalen – vast houden en dan is ‘hij’ weg. En dat legt mij tot nu toe geen windeieren. En zo wil ik nog wel even doorgaan.”
bron: Hoog en Laag.nl
