Rosemarie Habraken staat haar mannetje bij de Wijchense schietsportvereniging Strijdlust’87. De 62-jarige vrijwilliger neemt de complete club op sleeptouw.
De lijst van functies die Rosemarie Habraken niet bekleedt bij schietvereniging Strijdlust’87 in Wijchen is kort. Ze neemt door de vele taken die ze op zich neemt de hele club op sleeptouw. Van het secretariaat, tot de bar, van baancommandant tot lid van de instructiegroep.
Kleine moeite
,,Ik ben nu 25 jaar bij de vereniging en op die manier steeds meer betrokken geraakt’’, zegt de 62-jarige Wijchense. ,,Of de club zonder mij niet kan bestaan, weet ik eerlijk gezegd niet. Maar voorlopig ben ik niet van plan om te stoppen, ik hou van het verenigingsleven. De leden dragen mij op handen en ik vind het leuk om te doen. Ze kunnen mij altijd bellen. Bovendien woon ik vlak bij de schietclub, dus voor mij is het een kleine moeite.’’
Haar takenpakket geeft haar een verantwoordelijkheidsgevoel. Sinds de schietpartij in Alphen aan de Rijn in 2011, waarbij een lid van een schuttersvereniging zes mensen doodde plus zichzelf, moeten de schietverenigingen gecertificeerd zijn. Strijdlust kreeg de licentie in 2014. ,,Anders konden we niet meer bestaan. Ik vind dat ook terecht. We voldoen aan alle eisen en op de baan houden we scherp in de gaten of iedereen zich aan de regels houdt.’’
Als baancommandant en lid van de instructiegroep bijvoorbeeld. ,,Het is niet de bedoeling dat iemand zomaar met zijn wapen in de hand een theekransje gaat staan houden op de baan. Diegene moet eerst het wapen volgens de procedure terugleggen. Daar zijn we heel alert op, want anders kan dat tot gevaarlijke situaties leiden. Daarnaast werken we met gediplomeerde instructeurs die nieuwe leden begeleiden.’’
Papierwerk
Naast de strakke regels op de baan is er ook veel papierwerk bijgekomen. Als secretaris regelt Habraken de inschrijvingen van nieuwe leden. De leeftijden van de 115 schutters lopen nogal uiteen. ,,Van 17 tot 75 jaar en in alle categorieën. Van een Nederlands kampioen tot recreanten. We hebben genoeg aanwas van nieuwe leden uit de omgeving. Zij krijgen een gratis proefles en kunnen dan bepalen of ze willen blijven.’’ Ze moet binnen de vereniging haar mannetje staan, want de schietsport heeft vooral een grote aantrekkingskracht op kerels. ,,We hebben denk ik vijftien vrouwen. Het is dus wel een mannenwereld, maar dat vind ik niet erg. Ik sta mijn mannetje wel, omdat ik altijd al veel met mannen te maken heb gehad. Ik was een van de eerste vrouwen die in Wijchen naar de LTS (vakschool voor technisch onderwijs, GD) ging.’’
Haar grote passie blijft zelf schieten. Ze traint in Wijchen en reist naar wedstrijden in Duitsland en Nederland. ,,Als ik schiet, vergeet ik al mijn zorgen. Het geeft rust en je hoeft nergens aan te denken. Daarnaast is het leuk om te presteren en je te verbeteren.’’
Ken jij ook een echte clubvrijwilliger die in het zonnetje gezet moet worden? Geef hem of haar dan nu op via clubheld2017.nl.
Bron: De Gelderlander
