‘Ruim dertig jaar geleden heb ik door een ongeval, tijdens mijn tijd als beroepsmilitair, meerdere ruggenwervels gebroken en daarbij een partiële dwarslaesie opgelopen. Vanaf 1998 maak ik gebruik van een rolstoel en ben daar ook volledig afhankelijk van.’

‘In het leger kwam ik in aanraking met ‘schieten’ en dat heeft mijn interesse in de schietsport gewekt. Het duurde nog tot de eeuwwisseling tot ik die interesse heb opgepakt en in de schietsport actief ben geworden. Als andersvalide sporter. Hoewel de wereldtop bij de minder valide schutters dezelfde resultaten schiet als de valide schutters is het onderscheid tussen valide en andersvalide niet te voorkomen. Er zijn verschillen en dat blijft. Dit is ook niet erg. Wat ik veel erger vind is het onbegrip dat er vaak is. De meeste mensen weten niet hoe ‘veel’ moeilijker het is om de sport uit te oefenen met een beperking.’

‘De schietsport is eigenlijk nog te onbekend. Als ik stop met wedstrijden wil ik mij toeleggen op het werven en trainen van nieuwelingen. Zowel valide als andersvalide sporters.’

‘Maar eerst wil nog een aantal mooie resultaten en titels behalen, zolang dit lichamelijk en financieel haalbaar is. Inmiddels ben ik twaalf keer Nederlandse kampioen en daarmee ook recordhouder, maar mijn ambities liggen eigenlijk veel hoger. Mijn ultieme doel is natuurlijk deelname aan de Paralympische Spelen. Komt deze trein nog langs? Wie weet…’

Bron: Asser Courant